یادداشت های یک پسر

سلام!

بروبچه های دوست داشتنی بیان دوباره یک چالش جذاب رو راه انداختن و می‌خوان که جور تنبلی بیان در معرفی وبلاگ های برتر رو به دوش بکشن!

مثل اینکه باید وعده انتخاباتی هم بدیم پس اگه من رای بیارم:

• سوپ رو از غذاها حذف می‌کنم
• هرروز صبحانه ها کله پاچه مهمون من
• ابی و شادمهر رو میارم ایران
• اردوی کشور خارجی می‌برمتون
• دلار رو ارزون میکنم
• و در نهایت آنچنان رونق اقتصادی ایجاد میکنم کههههه...

شعارمم اینه: بیان را از نو میسازیم!

اگه تو این دو سال و اندی وبلاگ من رو دوست داشتید، ستاره هفت هشتاد مربع رو شماره گیری کرده و ... نه نه نه اشتباه شد!
درستش اینه که عبارت زیر رو به آدرسی که میذارم کامنت کنید:

یادداشت های یک پسر + yaddasht1.blog.ir + روزانه نویسی و خاطرات

اینم آدرس چالش و رای دهی (کلیک کنید)

وعده ما پای صندوق های رایD:

برگااااام(((:

میخوان برای انتقام، با یه حرکت فوق خفن برق شهر رو قطع کنن(((:

نمیدونن اینجا فرت فرت برقا قطع میشند(((:

اگه من مردم نگید عمرش رو داد به شما! من عمرم رو به کسی نمی‌دم؛ همش مال خودمه.

دو قسمتش رو بی طرفانه دیدم، واقعا سریال خوبی نبود.

لوکیشن ها داغون(نمیدونم چرا توی تبلیغاتش اصرار داشتند بگن لوکیشنامون عین تهرانه! تنها شباهتش این بود که سر هر کوچه و خیابون صندوق صدقات گذاشته بودن:دی)، لهجه ها افتضاح، بازیها مصنوعی، دختره با کوبیدن تند تند انگشتاش روی کیبورد داره پدافند ایران رو هک میکنه((((:

یه چیزی تو مایه های سریال های ضدآمریکایی و ضداسرائیلی صداوسیمای خودمون بود. همون قدر شخمی! همون قدر تخیلی!

منِ معلم که دانشگاهم رو مجازی گذروندم باید سالها به دانش آموزانی درس بدم که پایه ای ترین درساشون رو مجازی خوندند!

زیبا نیست؟!