یادداشت های یک پسر

سال ۱۴۰۰، سال از دست دادن‌ها و به دست آوردن‌ آدم‌ها برای من بود.

آدمای سمی گورشون رو از زندگیم گم کردند و جاشون رو به آدمای باحال و قشنگ دادن. آدم دوست داشتنی هم کم از دست ندادما. ولی خب در این لحظه و در این نقطه از این سال از همه‌چی راضیم‌. 

یه جورایی ترکیب برنده گیرم اومده و نمی‌خوام دست به چیزی بزنم.

اسفند تا اینجا خیلی ماه عجیب و قشنگی بود برام.

یه اتفاقی به عجیب ترین شکل ممکن تو زندگیم افتاد که حالم رو دگرگون کرد. 

از یه آدم با امید به زندگی صفر و کسی که همش میخوابید تبدیل شدم به کسی که دوست داره زندگی کنه، دوست داره ۲۴ ساعته بیدار باشه و این لحظه ها رو زندگی کنه!

تو یکی از پستهای قبلیم گفتم که ذوق اسفند رو به خاطر اومدن فصل جدید سریالام دارم! اونا به تعویق افتادن ولی انگار از اولشم این ذوقه برا چیز دیگه ای بود(: 

۱۴۰۰ برام سال مزخرفی بود اما ماه مورد علاقه‌م داره جور همه این سال رو میکشه(:

نمیدونم! همچنان از آینده میترسم! ولی دارم سعی میکنم بهش فکر نکنم و تو لحظه زندگی کنم و از همین لحظه ها لذت ببرم.