یادداشت های یک پسر

خب، سال آخر مدرسه ام خیلی مزخرف بود، اون سال مدارس رو تک شیفت کردن. ما انسانی های بدبختم فرستادن مدارس دیگه، اون مدرسه که دوستام رفتن، بد نام بود واسه همین من رفتم مدرسه دیگه، اون جا تقریباً به جز چند تا از دوستام بقیه ناشناس بودن، بیشترشونم از مماغ فیل افتاده.

اون سال من چند نفر از خانواده ام رو از دست داده بودم و حال درست و حسابی ای نداشتم کما این که کلی اتفاقای بد دیگه هم برام افتاده بود و کلاً مزخرف بود.

کاملاً افسرده بودم و می تونم بگم که فقط لحظه شماری می کردم مدرسه ام تموم شه. ‎:|‎‎:/‎

تموم که شدم انگار از زندون رها شدم.

اصلاً مدرسه ی پیش دانشگاهیم رو دوست نداشتم. ‎:/‎

عه، واقعاً؟ من دوشنبه، سه شنبه و چهارشنبه می رفتم فقط. 😜

دلت بیشتر بسوزه، البته تا ۲:۳۰ مدرسه می موندیم، ولی خوبه که سه روز فقط می رفتیم.

یعنی ۴ شنبه می اومدم می خوابیدم کنار بخاری.

چه کیفی داشت چون از عربی بدم می اومد، زنگ آخر عربی داشتیم، کلاس که تموم می شد از خوشحالی می مردم که ریخت معلممون که فامیلمونم بود، نمی بینم. نمی دونم چرا همه اش چپ چپ نگام می کرد. 😢

حالا من آروم بودما، فقط یه بار گفتم از عربی متنفرم، آقا ایشون دیگه چپ چپ نگام کرد. 😎

😃😃😃😃

یادش بخیر پارسال همین موقع ها گذاشتیش و چقد استرس داشتی برا کنکور :))))

دقیقا...

انتخاب رشته کردی؟!

همون فرهنگیان میری یا چیز دیگه؟

دیشب سه بار این پیامو فرستادم هر سری بخاطر نت ضعیف نیومد 😑

مبارکت باشه آقا معلم 😊😍

مررسی😍

کامنت دادن برای یه پست که از انتشارش دو سال و خورده‌ای گذشته یه جوری نیست؟ احساس سفر در زمان دارم!

نرگسی که 21 مرداد 97 ساعت 16:16 کامنت داده، هیچی از روز اول مدرسه‌ش یادش نبوده و الان توی 22 آذر 99 در یک ساعت غیر رند هیچی از آخرین روز مدرسه‌ش یادش نیست! چون اصلا نمی‌دونسته که اون روز قراره روز آخر باشه :/

حس می‌کنم اندازه یه پست حرف دارم، ببخشید که شروعشو اینجا خالی کردم!

( و حالا گیر کردن بین دوراهی فرستادن کامنت یا نفرستادن کامنت :/ )