امروز قصد دارم که یک آلبوم موسیقی زیبا را به شما معرفی کنم.
در دورانی که هر خواننده از ترس شنیده نشدن به فکر تولید آلبوم نیست، امین قباد یک آلبوم زیبا تولید کرده که همه باید آن را بشنوند. آلبومِ صدای تو!
تِرک های زیر را بیشتر پسندیدم. بشنوید و در صورت پسندیدن کل آلبوم را دانلود کنید؛ درصورت نپسندیدن باز هم آلبوم را کامل گوش دهید، جای دوری نمیرود!
Amin Ghobad - Bargard
Amin Ghobad - Gherye Nakon
Amin Ghobad - Sedaye To
این پست در مورد روز های اول دانشگاهه که اون موقع نادانی کردم و ننوشتم ولی حالا میخوام تا از حافظم پاک نشدن ثبتشون کنم.
۴ مهر ۹۸:
رفتم برای ثبت نام.برای اولین بار دانشگاهمون رو دیدم. تو نگاه اول بزرگ به نظر می رسید. چند نفر داشتند جلوی در دانشگاه عکس میگرفتند.(بی خبر از سرنوشت شومی که در انتظارشون بود:دی) همه چیز خیلی خوب و سریع پیش رفت.(از بس که برای آماده کردن مدارک وسواس به خرج داده بودم) اولین سوتی دانشگاهم رو هم تو همین روز دادم؛ مسئولی که دم در محل ثبت نام ایستاده بود و فرم پخش می کرد رو با دانشجو هایی که برا ثبت نام اومده بودند اشتباه گرفتم و با بی محلی تمام از کنارش رد شدم و رفتم داخل!
۵ مهر ۹۸:
همه چیز رو آماده کرده بودم. مادر بزرگ و پدربزرگ مادریم برای بدرقه کردنم به خونمون اومده بودند. اول رفتیم سر خاک پدربزرگ پدریم و بعد راهی جاده شدیم...
بالاخره خوابگاهم رو دیدم. پدر و مادرم هم باهام به داخل اتاق اومده بودند.(بعد ها به خاطر این قضیه مسخره شدم) یک اتاق ده نفره(بعد ها شد دوازده نفره) که فقط سه نفرشون اومده بودند. وسایلم رو که گذاشتم اومدیم بیرون، پدر و مادرم رو راهی کردم و برگشتم به خوابگاه. وقت شام شده بود. با یکی از اون سه نفر(که بعدا ازش متنفر شدم!) رفتیم به سلف و شام خوردیم...
کم کم اتاق داشت تکمیل می شد. از ظاهر که قضاوت میکردم به اکثر بچه ها بدبین بودم! در صورتی که حتی اسم همدیگه رو هم نمیدونستیم! سریال جذااااب ستایش ۳ شد اولین چیزی که باهم دیدیم! بعدش چند نفری رفتیم بیرون و محوطه دانشگاه رو چرخ زدیم!
ساعت یازده و نیم خاموشی زده شد. من که عادت کرده بودم دیر وقت بخوابم یک قسمت از "صد نفر" رو دیدم(تو همه خاطراتم هست این سریال لامصب:دی)
اون شب اصلا خوابم نبرد!
۶ مهر ۹۸ یا به عبارتی ۹۸.۷.۶ :
کلاس ها دیگه رسما شروع شده بودند و استادایی رو زیارت میکردیم که یکی پس از دیگری هندونه دانشجو شدنمون رو زیر بغلمون میدادند!بعضی ها هم همکار صدامون میکردند که نیشمون تا بناگوش باز میشد! یخ ترم بالایی های اتاقمون هم کم کم داشت باز می شد و هی دستمون مینداختند! سرم به کلاس ها گرم بود تا اینکه تموم شدند... همین که کلاس ها تموم شدند دلتنگی از یک طرف و فکر و خیال اوضاع داغون دانشگاه و خوابگاه (و تفاوتشون از زمین تا آسمون با اون چیزی که تصور می کردم) از طرف دیگه یقم رو گرفتند و باعث شدند از دانشگاه بزنم بیرون. نمیدونم چرا اما گریه کردم...! همین شد که اومدم و تو وبلاگم نوشتم:" اولین روز دانشگاه افتضاح بود!"
حالا که فکرش رو میکنم میبینم که زیاد هم روزهای افتضاحی نبودند! (:
دو ساعت تو یوتیوب استریم میبینم بدون هیچ قطعی
بعد با همون نت و همون فیلترشکن یه عکس ۱۰۰کیلوبایتی تو تلگرام برام باز نمیشه!
چیکار دارید میکنید دقیقا؟!
امروز Amelie رو دیدم و رفت میان فیلم های مورد علاقه من!
فیلم درباره زندگی دختری درونگرا و صاحب چشمان خندان و زیباست که رسالتش خوشحال کردن دیگران است! فیلمی سرشار از مهربانی و عشق که نینو و امیلی این عشق لطیف، دلپذیر و ملایم رو بدون این که چندان سخن گفته باشند به اشتراک گذاشته اند.
بی شک یکی از زیباترین موسیقی متن ها، موسیقی متن این فیلم هستش. فیلمی که حال خوب، تعجب و لبخند برای شما به ارمغان می آوره.
پاریس کاملا رؤیایی به نظر می رسه و باعث می شه آرزو داشته باشید که کاش در پاریس، در مونت مارتر، با زبان فرانسه به عنوان زبان مادری متولد شده بودید!
این فیلم باعث میشه که شما بخواید کار های قشنگی با زندگی خودتون و دیگران بکنید، باعث میشه که شجاع باشید اگرچه خودتون رو ترسوترین آدم برای زندگی در این سیاره بدونید!
من واقعا این فیلم رو به همه توصیه می کنم چون که می تونم تضمین کنم: "ناامید نمی شید!"
ویروس کرونا رو میگن وارد کشور نشده خدارو شکر. ما هم میگیم نشده. اصلااا نگران نباشید!
البته عجیبه که همه کشور های همسایه اومده فقط ایران نیومده.
مثلا گفته: "نه نه نه ایران نه! اصرار نکنید تو ایران نمیرم! ببینید بچه ها این گربه هه ایران اوناس منم منشاءم خفاشه ما حیوونا باید هوای همو داشته باشیم!"
تو ایران نیومده ولی شما رعایت کنید؛دستاتونو با آب و صابون خیلی بشورید. میرید سرویس هم دستاتونو بشورید. اومدید بیرون باز دوباره برید تو دستاتونو بشورید! انقد بشورید که یکی بیاد در بزنه بگه بیا بیرون کار واجب دارم. اون که رفت تو به اونم بگید دستاشو بشوره!
خلاصه شستن دستا فراموش نشه باقیش حله
چند روزی هست که دوست دارم وبلاگ گردی کنم اما هر بار که صفحه وبلاگ های بروز شده رو باز میکنم و با انبوهی از وبلاگ های اسپم روبرو میشم این میل در من خاموش میشه...!
لطفا وبلاگ خوب معرفی کنید!
قسم به زندگی که مرده
قسم به مرگ اون شهید
قسم به قصـــه ی دلو
کـــه آخـــــرش ســـر نرسیــــــد
قسم به مهر مادری
قســــم به یار و یاوری
قسم به اون خدایی که
بین ما کرده داوری
قسم به همه وجود
قسم به سجده و سجود
قسم به لحظه ی وداع
قسم به مرگ این صدا
قسم به بغض سینه ها
قسم به خیسی نگاه
قسم به اون حقیقتی
که گمشده توی صدا
به اون طلوع بی نشون
به اون همه خط و نشون
قسم به اون حقیقتی
که معلومه با رنگ خون
