روز تولد امسالم با یه خرید کوچولو آغاز شد و خودم رو به صرف کیک و قهوه دعوت کردم! با گپ زدن با دو تن از رفقای وبلاگی ادامه یافت. ساعاتی هم با سر و کله زدن با بچه های تو باسن نروی دانشگاه گذشت و در نهایت با دیدن قسمت جدید the100 به پایان رسید(:
پ.ن: فکر کنم دیگه تا مدت ها از تبریک گفتن تو وبلاگ من راحت بشید! تقصیر من نبود که چهارصدتایی شدن و تولد وبلاگم و تولد خودم تو روزای نزدیک به هم بودن! اصلا از خودتون بگید! امروز شما چگونه گذشت؟
یعنی گند زدن به داستان؛ یه داستان رومانتیک که میتونست تو همون موضوع پیش بره رو تبدیل کردن به یه داستان حماسی و ملی مسخره...
پست های مرتبط:
همه چیز دقیقا از دو سال پیش شروع شد. با انسان های فوق العاده ای آشنا شدم، افکار و احساساتم رو به اشتراک گذاشتم، خیلی چیز ها یاد گرفتم و دوستای خیلی خوبی پیدا کردم.
پست هایی که به اشتراک می‌ذارم زیاد نیستند میدونم! بعضا هم شاید مطالبم زیاد جالب نباشند. اما باز هم من رو تنها نگذاشتید و به این خاطر می‌خوام ازتون تشکر کنم!
من همیشه اینجا خواهم بود، امیدوارم سالهای زیادی این روز رو با هم جشن بگیریم.
تولدت مبارک "یادداشت های یک پسر"
به مناسبت این اتفاق نقل قول کوتاهی میکنم از وبلاگ آرام عزیز:
دلم حتی برای دنبال کننده های واقعی تنگ شده !
دنبال کننده هایی که پر از نوشته بودن پر از حس خوب بودن :)
امروز داشتم دنبال کننده هامو نگاه میکردم بیشترش شده تبلیغاتی ...
موقع بازدید از سایتای خرید و فروش آنلاین احساس میکنم به همه چیز احتیاج دارم.
بعد هفت سال، امروز حوصله کردم و ادوبی ریدر و آفیس رو آپدیت کردم :
تمام روز خونه ام اما حتی برای دیدن فیلم یا سریال هم احساس زمان کافی نداشتن میکنم.
تمام روز مشغولِ هیچ کاری نکردن هستم.
خیلی اتفاقی یه تیکه از مدادی که اونروز(کدوم روز؟! خب اینجا کلیک کنید) باهاش تست می زدم رو پیدا کردم!
خواستم تو این چالش شرکت کنم
و لیست کارهایی که قبل از مرگ باید انجامشون بدم رو بنویسم.
دیدم ۹۰درصد‌شون پول میخوان!
خلاصه بیخیال شدم بمیرم بهتره😂
