یادداشت های یک پسر

این نوشته رو دارم توی یادداشت گوشیم می‌نویسم و دقیقا بعد دیدن هر قسمت تاریخ خواهم زد و بروزش خواهم کرد. احتمالا بعد از دیدن قسمت آخر منتشرش میکنم.(هر بار که تاریخ زدم یعنی یه قسمت دیدم)

۱۷:۲۴ یکشنبه ۲ آذر ۹۹:
چند دقیقه ای هست که قسمت ۱۳ از فصل آخر رو دیدم. بعد از تموم شدنش نا خودآگاه از پشت میز پا شدم و قدم زنان به چیزایی که دیدم فکر میکنم. حتی همین الان هم اینو در حالی تایپ میکنم که دارم توی اتاقم قدم رو میرم. خدای من مگه میشه همچین چیزی؟! چقدر هیجان! چققدددررر هیجاااان! اپیزود بعدی امتیاز ۱۰ از ۱۰ گرفته. خیلی عجیبه این امتیاز و خیلی کنجکاوم که ببینمش. اگه همه چیز خوب پیش بره امشب اونم خواهم دید.

۲۱:۴۳ یکشنبه ۲ آذر ۹۹:

پ.ن۳: اولین پست دوران وبلاگ نویسیم که نوشتنش ۳ روز طول کشیده((:

یه روزی سر درگیری با ارزشی های کلاس، این موجودات موذی و خطرناک سرم رو به باد میدم. ببینید کی گفتم.

اما خدایا بسکه ما دنبال زندگی دویدیم بریدیم که!

‏کاش همونی که پدر من رو با اینستاگرام آشنا کرده با هندزفری هم آشناش کنه🙄

من همیشه تو مدرسه آدم منفوری بودم. احساس میکردم تو دانشگاه هم همینطوری خواهد شد ولی الان وقتی میام و گروه دانشگاه رو میخونم و یهو میبینم که وسط یه بحثی که اصلا به من ربطی نداره و منم تو بحثه نبودم منو مثال زدن و تعریفم کردن، مثلا گفتن فلانی خیلی با معرفته یا فلان و بهمان خوشحالم میکنه و بهم اعتماد به نفس میده. من هنوزم همون آدمم، فقط آدمای اطرافم عوض شدند!

یه هفته ای میشه که وقت سر خاروندن ندارم. نه فیلم و سریال درست حسابی دیدم نه حتی وقت خلوت کردن با خودم رو داشتم. تکلیف پشت تکلیف، کوییز پشت کوییز، کار عملی پشت کار عملی، ارائه پشت ارائه. فعلا تا هفته بعد هم ادامه داره این قضایا. ای بمیرید خفه شدم خب😑.

یعنی توف تو سیستم ایمنی بدن من. گلبول سفید هم اینقدر بی بخار؟! از اول پاییز سه بار سرما خوردم-__-

+اولین نوشته ام با گوشی جدیدD: (کلیک)

++اجازه بدید یک تف هم روانه اپلیکیشن به دردنخور واتساپ کنم. امروز که واتساپ رو روی گوشی جدیدم نصب کردم یهو دیدم کل محتوای چت هام و گروه هام حذف شدند. یعنی چی آخه؟:| این برا منی که کلی گروه دانشگاه و جزوه و ... توی واتساپم داشتم یعنی فاجعه! 

+++دیروز متوجه شدیم که در یک اتفاق عجیب و غریب وبلاگ آنه خود به خود حذف شده:/ ضمن ابراز تاسف آدرس جدید آن مرحوم را به اطلاع شما عزیزان میرسانیم.(کلیک)

دیشب خواب معلم پیش دبستانیم رو دیدم:|

بعد من اونقدر آدم عجیبیم که این خواب باعث شد کل امروز دلتنگش باشم و همش فکرم درگیر اون‌روزا شه. همش اون‌روزا و مهربونیا و لطفایی که در حقم کرد از جلو چشام رد میشدند. انقدر این دلتنگیه بیشتر شد که اومدم اینجا و ازش نوشتم. نمیدونم کجایی و در چه حالی و اصلا من رو یادت هست یا نه! ولی خیلی عجیب دلتنگت شدم خانوم الف مهربون(((:

این آهنگ ارزش این همه انتظار رو... قطعا داشت!

+هروقت امیر عظیمی گوش میدم یاد زهرا اردیبهشتی از مخاطبای قدیمی وبلاگ هام میوفتم. اون بود که منو با این بشر آشنا کرد. چی شد واقعا؟! کجا غیبش زد یهو... ):

سلام! 

چند وقتی هست که موضوعی برا نوشتن تو وبلاگم ندارم و چیزی به ذهنم نمیرسه. تو این وبم هیچوقت اینکار رو نکردم که بدون ذهنیت قبلی بیام و صفحه ارسال مطلب رو باز کنم و شروع کنم به نوشتن! ولی خب دوست دارم اینجا از سوت و کوری در بیاد. بذار بنویسیم ببینیم چی میشه! ((:

سه چهار روزی بود که مریض احوال بودم و از اونجایی که امروز خوبم احتمالا سرماخوردگی ساده بوده و کرونا دان زاد دان نه D: ولی خب این بیماری بی ناموس به فامیل های درجه یکم رسیده و همچنان از رگ گردن نزدیک تر.

از امروزم هم بخوام بنویسم مثل بقیه روزا کلاس داشتم و یکمی هم پابجی زدمD: راستی بالاخره فصل چهارم بریکینگ بد رو تموم کردم و پشمااااام از قسمت آخر این فصل واقعا! مگه میشه یه سریال اینقدر خوب باشه.(((: