یادداشت های یک پسر

وصف حال دقیق این روزهای من...

سلام

باید گذر رو تمرین کنیم و خودمون رو مشغول و سرشلوغ کنیم که به گذشته فکر نکنیم و همزمان گذر رو تمرین کنیم

ایشاالله که بتونید گذر کنید

دوستم تا حالا از اون زاویه نگاه کردی که شاید تو داری بهش چنگ میزنی؟ میدونی بعضی وقتا اندوه تنها بند اتصال ما به اتفاقاییه که افتاده بعد روانمون ناخودآگاه بهش چنگ میزنه چون نمیخواد رها کنه، می‌ترسه یا هرچی

سلام داداش امیدوارم حالت خوب باشه . من اون پستت که قبلا راجب دانشگاه فرهنگیان نوشته بودی رو دیدم که راجب مشکلات صحبت میکردی واسه چند سال پیش بود . من خودم الان دانشجو فرهنگیانم خواستم ببینم الان که مشغول شدی از کارت راضی هستی ؟ دانشگاه که جریانش مشخصه من با این دید که ۴ سال باید این وضعیت رو تحمل کنم اومدم این دانشگاه ولی در کل از اول دو دل بودم سر اومدن به این دانشگاه و تا الانم که دو سه ترم میگذره این دو دلی باهام بود(کلی هم جریمه که داره انصراف الان) 

حالا دانشگاه رو میتونم تحمل کنم ولی خواستم ببینم وقتی مشغول کار میشی هم اذیت میکنن ؟ مثلا چه میدونم به زندگی شخصیت کار دارن که کجا میری با کی میری و این مسائل . من با شغل و اینا مشکلی ندارم بیشتر با این سیستم مشکل دارم.

ببخشید طولانی شد اگه تونستی نظرتو بگی ممنون میشم 

روزهایی که آدم خوشحال تری بودم و رنج هام کمتر

yaddasht1.blog.ir ©

یادم نمیاد همچین روزی رو.. همیشه یه غم و استرس تو وجودم بوده.. فکر نمیکنم تا حالا از ته دل خوشحالی و آرامش رو تجربه کرده‌باشم :)