یادداشت های یک پسر

خب اینم تموم شد. همونطور که در پست اولم راجع به این سریال حدس زده بودم، تد لاسو چیزی فراتر از طنز و کمدی بود. حتما شده که به عنوان هوادار تیم محبوبتون بی صبرانه منتظر بازی تیمتون در فصل جدید باشید؛ من هم بی صبرانه منتظر تیم ریچموند با مربی گری جناب تد لاسو در فصل آینده هستم! درباره این اپیزود هم اگه بخوام بنویسم باید بگم که شگفت انگیز بود. من رو به بهت و ناراحتی فرو برد و یهو با ثانیه آخرش به قهقهه انداختم!

تد لاسو در ایران کمتر دیده شده و برای همین هم کمتر بهش پرداخته شده؛ ولی پشیمون نیستم که راجع بهش نوشتم. هرکس با خوندن نوشته های من رفته سراغ این سریال نوش جونش! 

+دقیقا وقتی که میخواستم این پست رو انتشار بدم مرورگرم کراش کرد و مجبور شدم دوباره بنویسمش:/ احساس میکنم بعضی چیزا رو فراموش کردم که بنویسم. احتمالا این پست بروز میشه.

اگر جزو فامیل، آشنا، دوستان و... من در دنیای واقعی هستی و با اینکه هزار بار گفتم اینکه این افراد بخوننم اذیت می‌شم همچنان داری اینجا رو می‌خونی؛ تبریک می‌گم تو یک حروم زاده هستی(:

امشب با همیشه فرق می‌کرد. همیشه من ۱۰ خط می‌نوشتم و تو یه خط جواب می‌داد. هی سعی می‌کرم به حرف بیارمش اما نمی‌شد. اما امشب دقیقا برعکس بود. من سکوت کردم و اون حرف زد. شاید به اندازه چند سال حرف تو دلش بود. از یه طرف خوشحالم که بالاخره سفره دلش رو برام باز کرد و از طرف دیگه ناراحتم به خاطر اتفاقات و سختی هایی که این مدت براش افتاده و کشیده.

همیشه در حال شروع کردن چیزی بودم. هیچ کاری رو تموم نکردم.

فراید شناختن و دیدن این سریال برای من کاملا اتفاقی بود و تا دیروز حتی اسمش رو هم نشنیده بودم، ولی الان نمیتونم خودم رو برای پلی کردن اپیزود بعدی کنترل کنم. 

بنظرم به خاطر این عاشق این سریال شدم که حالم رو عوض کرد. چند روزی بود که دقیقا وسط افسردگی و بگایی بودم. شاید کسایی که دیشب وب من رو خوندند متوجه اندکی از حال خرابم شده باشند! این سریال پر از انرژی مثبت و حال خوبه. البته نه به صورت اغراق شده و شعاری. قول میدم برا امروز آخرین پستم راجع به این سریال باشه! چون میخوام فعلا با احساس خوبی که بعد تموم شدن قسمت سوم داشتم حال کنم! شب بخیر!

سریال جدیدی رو شروع کردم به نام Ted Lasso. پسر این سریال محشره و تو همین قسمت اول عاشقش شدم!

داستان از این قراره که مربی راگبی اهل امریکا به نام تد لاسو میاد و میشه سرمربی تیم فوتبال لندنی در لیگ جزیره انگلستان! همین خلاصه داستان عمق کمدی بودن ماجرا رو نشون میده. البته که قطعا هدف های دیگه ای جز خنده و کمدی هم داره که کم کم باهاش آشنا میشم. 

این سریال برای فصل دوم تمدید شده و فصل اولش امتیاز 8.7 رو گرفته. همین دیگه! فعلا!D:

سریال مورد علاقم بعد از هفت فصل امروز تموم شد. همین الان قسمت آخر The 100 رو دیدم و واقعا حس عجیبی دارم! در مورد این قسمت اگه بخوام بگم برای هفت سال پایان خوبی بود. یه پایان قدرتمند و شاعرانه. هفت فصل تقلا، جنگ، عشق و دوستی با یه قسمت حماسی تموم شد. کسایی که در طول سریال عاشقشون بودیم رو دوباره دیدیم و شخصیت ها به آرامش و خوشحالی واقعی رسیدند... البته که جای خیلیا به خاطر مرگ و میر های مسخره و واقعا بی هدف خالی بود...

ریون و اکتویا که همیشه قهرمان داستان بودند، با این پایان به ابرقهرمان تبدیل شدند و دوست داشتنی تر!

دلم برا این سریال و کاراکترهاش تنگ میشه! خیلی هم تنگ میشه! خوشحالم که این سریال وارد زندگیم شد!! و این که در حال حاضر افسردگی بعد تموم شدن سریال گرفتم((((: