یادداشت های یک پسر

کاش کرونا تموم شه، دوباره برگردیم دانشگاه، ولی این سنت حسنه مجازی برگزار شدن امتحانا همچنان باقی بمونه.

‏وقتی کرونا تموم شه، ماسکم رو مثل این کلاه فارغ التحصیلیا پرت میکنم هوا.

به هرکی میگم حالم خیلی خوبه یه ساعت بعدش به گا میرم. توف تو چشاتون چقدر شوره آخه😒😂

هر کاریم بکنی بعضی چیزا رو نمیتونی تغییر بدی. اون چیزی که هی سمتش میری و دوست داری که بشه بالاخره پیغام اینکه دیگه هیچوقت اون چیزی که میخوای، اتفاق نمیوفته رو بهت میده. بیخیال شو. ولش کن.

آقا اگه حوصله پست رگباری و چرت و پرت محض دارید پیام خصوصی بدید لینک کانالمو بدم بهتون یا هم اینکه آی دی بدید اد کنم

شب‌ها خوابم نمیاد، صبح‌ها بیدار شدنم. در کل زندگی کردنم نمیاد.

پ.ن: شدیدا بی حالم. یچیزیم شده اما نمینونم چی شده.

کلیک کنید

این پست و این و این رو بخونید و مطالبتون رو سیو کنید):

این نوشته رو دارم توی یادداشت گوشیم می‌نویسم و دقیقا بعد دیدن هر قسمت تاریخ خواهم زد و بروزش خواهم کرد. احتمالا بعد از دیدن قسمت آخر منتشرش میکنم.(هر بار که تاریخ زدم یعنی یه قسمت دیدم)

۱۷:۲۴ یکشنبه ۲ آذر ۹۹:
چند دقیقه ای هست که قسمت ۱۳ از فصل آخر رو دیدم. بعد از تموم شدنش نا خودآگاه از پشت میز پا شدم و قدم زنان به چیزایی که دیدم فکر میکنم. حتی همین الان هم اینو در حالی تایپ میکنم که دارم توی اتاقم قدم رو میرم. خدای من مگه میشه همچین چیزی؟! چقدر هیجان! چققدددررر هیجاااان! اپیزود بعدی امتیاز ۱۰ از ۱۰ گرفته. خیلی عجیبه این امتیاز و خیلی کنجکاوم که ببینمش. اگه همه چیز خوب پیش بره امشب اونم خواهم دید.

۲۱:۴۳ یکشنبه ۲ آذر ۹۹:

پ.ن۳: اولین پست دوران وبلاگ نویسیم که نوشتنش ۳ روز طول کشیده((:

یه روزی سر درگیری با ارزشی های کلاس، این موجودات موذی و خطرناک سرم رو به باد میدم. ببینید کی گفتم.