یادداشت های یک پسر

 


آخرین پست سال ۹۸

سال 98 دارد از نفس می افتد پس از آنکه بسیاری را از نفس انداخت. سالی که اگر کتاب بود نه در تخیل ژول ورن می گنجید و نه در مخیله جرج ارول. سالی که اگر نقاشی بود اکسپرسیونیسم بود و اگر فیلم بود تم آخرالزمانی در ژانر وحشت داشت. سالی که بیمش از امیدش و خوفش از رجاءش بیشتر بود.



هر دم دردی از پیِ دردی ای سال / با این تن ناتوان چه کردی ای سال / رفتی و گذشتن تو یک عمر گذشت / صد سالِ سیاه برنگردی ای سال!

+قیصر امین پور



امیدوارم روزگار بهتری در سال جدید داشته باشیم...


هفته سوم قرنطینه!

قرنطینه کم کم دارد باعث می شود بروم سراغ کارهایی که تا به حال انجام نداده ام!
قرار بود تکلیفی که استاد واحد هنر برایمان داده است را بر عهده یکی از هم اتاقی هایم بگذارم و او برایم خطاطی بکند. اما بیکاری این روزها باعث شد که با کمک یوتیوب جان، خودم دست به کار شده و این بشود نتیجه کارم:


صدای تو

امروز قصد دارم که یک آلبوم موسیقی زیبا را به شما معرفی کنم.

در دورانی که هر خواننده از ترس شنیده نشدن به فکر تولید آلبوم نیست، امین قباد یک آلبوم زیبا تولید کرده که همه باید آن را بشنوند. آلبومِ صدای تو!

تِرک های زیر را بیشتر پسندیدم. بشنوید و در صورت پسندیدن کل آلبوم را دانلود کنید؛ درصورت نپسندیدن باز هم آلبوم را کامل گوش دهید، جای دوری نمیرود!



Amin Ghobad - Bargard






Amin Ghobad - Gherye Nakon






Amin Ghobad - Sedaye To







+برای شنیدن سایر تِرک های آلبوم، اینجا کلیک کنید.

با تاخیر نوشت؛ پست از دهن افتاده

این پست در مورد روز های اول دانشگاهه که اون موقع نادانی کردم و ننوشتم ولی حالا میخوام تا از حافظم پاک نشدن ثبتشون کنم.


۴ مهر ۹۸:

رفتم برای ثبت نام.برای اولین بار دانشگاهمون رو دیدم. تو نگاه اول بزرگ به نظر می رسید. چند نفر داشتند جلوی در دانشگاه عکس میگرفتند.(بی خبر از سرنوشت شومی که در انتظارشون بود:دی) همه چیز خیلی خوب و سریع پیش رفت.(از بس که برای آماده کردن مدارک وسواس به خرج داده بودم) اولین سوتی دانشگاهم رو هم تو همین روز دادم؛ مسئولی که دم در محل ثبت نام ایستاده بود و فرم پخش می کرد رو با دانشجو هایی که برا ثبت نام اومده بودند اشتباه گرفتم و با بی محلی تمام از کنارش رد شدم و رفتم داخل!


۵ مهر ۹۸:

همه چیز رو آماده کرده بودم. مادر بزرگ و پدربزرگ مادریم برای بدرقه کردنم به خونمون اومده بودند. اول رفتیم سر خاک پدربزرگ پدریم و بعد راهی جاده شدیم... 

بالاخره خوابگاهم رو دیدم. پدر و مادرم هم باهام به داخل اتاق اومده بودند.(بعد ها به خاطر این قضیه مسخره شدم) یک اتاق ده نفره(بعد ها شد دوازده نفره) که فقط سه نفرشون اومده بودند. وسایلم رو که گذاشتم اومدیم بیرون، پدر و مادرم رو راهی کردم و برگشتم به خوابگاه. وقت شام شده بود. با یکی از اون سه نفر(که بعدا ازش متنفر شدم!) رفتیم به سلف و شام خوردیم...

کم کم اتاق داشت تکمیل می شد. از ظاهر که قضاوت میکردم به اکثر بچه ها بدبین بودم! در صورتی که حتی اسم همدیگه رو هم نمیدونستیم! سریال جذااااب ستایش ۳ شد اولین چیزی که باهم دیدیم! بعدش چند نفری رفتیم بیرون و محوطه دانشگاه رو چرخ زدیم!

ساعت یازده و نیم خاموشی زده شد. من که عادت کرده بودم دیر وقت بخوابم یک قسمت از "صد نفر" رو دیدم(تو همه خاطراتم هست این سریال لامصب:دی)

اون شب اصلا خوابم نبرد!


۶ مهر ۹۸ یا به عبارتی ۹۸.۷.۶ :

کلاس ها دیگه رسما شروع شده بودند و استادایی رو زیارت میکردیم که یکی پس از دیگری هندونه دانشجو شدنمون رو زیر بغلمون میدادند!بعضی ها هم همکار صدامون میکردند که نیشمون تا بناگوش باز میشد! یخ ترم بالایی های اتاقمون هم کم کم داشت باز می شد و هی دستمون مینداختند! سرم به کلاس ها گرم بود تا اینکه تموم شدند... همین که کلاس ها تموم شدند دلتنگی از یک طرف و فکر و خیال اوضاع داغون دانشگاه و خوابگاه (و تفاوتشون از زمین تا آسمون با اون چیزی که تصور می کردم) از طرف دیگه یقم رو گرفتند و باعث شدند از دانشگاه بزنم بیرون. نمیدونم چرا اما گریه کردم...! همین شد که اومدم و تو وبلاگم نوشتم:" اولین روز دانشگاه افتضاح بود!"

حالا که فکرش رو میکنم میبینم که زیاد هم روزهای افتضاحی نبودند! (:


چالش نقاشی روزهای کرونایی!


این روزها خودم رو اینطوری سرگرم میکنم:


 به عبارتی بخش عمده ای از روزهام به این صورت میگذره:
  • ورزش: من؟ ورزش؟! از برکات کروناست بخدا:دی
  • سریال وست ورلد: عالیه واقعا! فیلم و سریالهایی رو که مغز آدم رو به چالش میکشند به شدت دوست دارم!
  • موزیک: موسیقی بخش جدایی ناپذیر از روزهای منه(:

+شروع کننده چالش: حریر بانو


میل رفتن مکن ای دوست

دمی با ما باش. . .



+ آدرس وبلاگ برای ممنوع البیانی ها:

http://yyp.blogfa.com
آرشیو مطالب
قالب: عــرفـان🖤💔 | ویرایش شده توسط: خودم بلاگ بیان